W obecnych czasach czytanie książek nie należy do popularnej formy spędzania wolnego czasu. Jeżeli już musimy przeczytać książkę, sięgamy po audiobooki.
Wielka szkoda, bo czytanie książek rozwija naszą wyobraźnię, poprawia pamięć a także pozwala się zrelaksować i uciec od codzienności.
Do dobrych książek można wracać wielokrotnie, każda zawarta w nich treść kształtuje naszą wrażliwość i osobowość.
Jedną z wielu interesujących książek w literaturze psychiatrycznej jest „CZŁOWIEK W POSZUKIWANIU SENSU”. Autorem jest Victor E. Frankl, austriacki psychiatra i psychoterapeuta, który przeszedł wszystko co można było przejść w Auschwitz i innych obozach koncentracyjnych.
Mało jest książek, które byłyby równie mądre i poruszające, nie jest to na pewno lektura łatwa ale za to bardzo wartościowa.
„Człowiek w poszukiwaniu sensu” to głos nadziei z otchłani Holocaustu doktora Frankla, który przez 5 lat przebywał w obozach koncentracyjnych i potrafił czerpać dobro z samego dna koszmaru.
Książka ta składa się z dwóch części. Pierwsza część MOJE PRZEŻYCIA W OBOZIE KONCENTRACYJNYM stanowi opis obozowych przeżyć autora, napisany w formie długiego eseju.
Nie miał on na celu pokazania jedynie ogromu nazistowskiej zbrodni, ale najważniejszą sprawą było pokazanie ludzkiego cierpienia. Te bolesne doświadczenia posłużyły mu do odkrycia, że nawet w tak podłych warunkach człowiek może zachować swą wewnętrzną wolność i godność. Można stwierdzić, że bardziej skupiał się na cierpieniu psychicznym niż fizycznym.
Frankl starał się przybliżyć czytelnikowi trzy fazy, w jakich znajduje się psychika więźnia obozu koncentracyjnego:
I faza – zaraz po przybyciu do obozu,
II faza – wejście w rutynę życia obozowego,
III faza – okres po wyzwoleniu.
Autor niejednokrotnie mówił, że nie przeżyłby gdyby nie odnalazł celu, czegoś co pomoże mu przetrwać tak nieludzkie warunki. Po wyzwoleniu musiał na nowo nauczyć się żyć na wolności.
(..) W końcu doszliśmy na łąkę pełną kwiatów.
Widzieliśmy je i zdawaliśmy sobie sprawę z ich fizycznego istnienia, ale nie potrafiliśmy wykrzesać z siebie w związku z tym żadnych uczuć. Pierwszej iskierki radości dostarczył nam widok koguta o wielobarwnym ogonie.
Wciąż jednak była to zaledwie iskierka – nadal nie należeliśmy jeszcze do tego nowego świata (…)
W drugiej części PODSTAWY LOGOTERAPII autor chce przenieść wszystkie swoje doświadczenia na język naukowy i zrozumieć jako psychiatra i psychoterapeuta koszmar, jaki człowiek może zgotować drugiemu człowiekowi. Jako pierwszy opracował metody terapeutyczne na bazie swoich doświadczeń.
Druga część książki jest jakby lekko oderwana od reszty, autor skupia się na swoich diagnozach. Wszystkie te doświadczenia były podstawą do zbudowania szkoły logoterapii, która koncentruje się na przywróceniu sensu życia człowiekowi i żeby ulżyć jego cierpieniu.
Teraz można zrozumieć dlaczego w przypadku ciężkich chorób tak ważna jest wola walki i wiara w wyzdrowienie.
(..) Człowiekowi można odebrać wszystko z wyjątkiem jednego – ostatniej z ludzkich swobód : swobody wyboru swojego postępowania w konkretnych okolicznościach, swobody wyboru swojej własnej drogi (…)
strona 109
Chyba każdy gdzieś na swoim etapie życia powinien przeczytać tą książkę, niezależnie od poziomu swojego szczęścia, może ona do życia wnieść naprawdę dużo.
Niemal wszystko co zawiera ta lektura można odnieść do własnego życia, wiele zrozumieć, nabrać szacunku i pokory do tego, co mamy, a także pomóc sobie w trudnych momentach.
Człowiek w poszukiwaniu sensu to lektura bardzo ciekawa, zwięzła i celna. Nie da się jej ocenić obiektywnie, dla każdego będzie miała ona inne znaczenie. Warto poświęcić czas na jej przeczytanie, wywiera ogromne wrażenie na czytelniku.
